Storytelling met koffie...

Overal zit een barst en een verhaal in.

’t Oord, de boerderij van mijn partner is een fijne plek om workshops te geven en mensen te begeleiden. De ruimte is verbonden met het landschap, de aarde is er aanwezig. En je kunt zo naar buiten stappen voor een wandeling over landgoed Soeslo.

Ik zette de spullen klaar voor een koppel dat ik begeleid op het pad van de liefde, mogelijk als voorbereiding om te trouwen. Bloemen op tafel, papieren uitprinten, thee en koffie maken. Mijn hoofd dook in het keukenkastje, maar er was echt geen koffie. Ik had mijn partner nog zo gezegd dat hij koffie moest kopen. Er gleden wat minder fraaie verwensingen uit mijn mond.

Natuurlijk zou ik koffie kunnen gaan halen in de winkel, maar daar zou ik al snel een klein uur mee zoet zijn, want de boerderij ligt zo lekker rustig op het platteland van Wythmen.

Het was natuurlijk geen optie om de mensen die ik begeleid te vragen of ze koffie mee konden nemen. Dat is niet professioneel. Ik zou laten zien dat ik niet alles op orde heb. Dat kan niet als mensen voor je diensten betalen. Nee, dat was geen goed idee.

Ik weet niet hoe het kwam, misschien door de narcissen op tafel of de weidsheid van het landschap buiten, maar opeens kon ik om mijn eigen gedachtenkronkel lachen. Eén van de dingen die ik mensen wil meegeven is dat niemand perfect is en we allemaal onhandige dingen doen. Het zijn vaak die momenten dat we tekort schieten dat er verbinding ontstaat. Zoals Leonard Cohen zingt: “There is a crack in everything, that’s where the light gets in.” Ik kan er hele mooie verhalen over vertellen. En als ik zelf dan de boel niet op de orde heb, wil ik dat verbergen.

Dus ik heb een smsje gestuurd met de vraag of ze misschien koffie mee konden nemen. Het antwoord luidde: “Hihi, natuurlijk, we nemen koffie mee.” Ik heb hun geschenk bij binnenkomst dankbaar in ontvangst genomen en een heerlijke pot geurende zwarte godendrank gemaakt. Ze zaten me te pesten dat ik helemaal niet professioneel was en dat zij nooooit zulke dingen doen. Mijn repliek was dat zij dan ook veel verder in hun ontwikkeling zijn dan ik, omdat zij door mij worden begeleid. Onze bijeenkomst begon met dikke pret.

Dit zijn de kleine juweeltjes van het leven.

Hulp vragen en toegeven dat je iets nodig hebt, maakt verbindingen. We zijn allemaal afhankelijk van elkaar. Gelukkig dat we dat vorm kunnen geven door koffie aan elkaar te vragen en er een verhaal over te vertellen.

Hier kun je luisteren naar Leonard Cohen, ‘There is a crack in everything’.

Kirsten Notten

Waterschrijver

Storytelling als de taal van het leven